Zamknięty w klatce

Z Tobą chcę oglądać świat zza wyimaginowanych krat,

z Tobą chcę dzielić swoje wszystkie życia chwile, 

gonić je niczym motyle.

W życiu nie o to chodzi by ganiać bezsensownie króliczka, lecz aby go złapać. 

Tak jest i z Tobą moja mała.

Sama mnie zamknęłaś w klatce, pokazałaś język 

i obiecałaś, że wrócisz dziś. 

Odliczam minuty, kwadranse, te zamieniają się w godziny. 

Ja tymczasem od zmysłów odchodzę.

Minął dzień, wieczór nastał, ciemna noc zapada 

i Ciebie tego dnia ręka moja już nie zbada. 

Sama zresztą wiesz, że mężczyzna lekarzem dobrym jest,

lecz mi doktorem Twym nie dane jest być,

bez Ciebie będzie mi ciężko żyć. 

Prolog

 

Powieść tą dedykuję mojej serdecznej przyjaciółce Ewelinie.

 

                        "Tropiciel miłości"

Prolog

Ocknęła się dwie godziny po północy. Obok na łóżku leżał jej mąż Marcin. Jego oddech był miarowy. Ze stolika nocnego chwyciła chusteczkę. Włączyła telefon. Przy jego świetle napisała: Marcin, z żalem piszę te słowa, niestety od pewnego czasu czułam, że już nie układa się nam tak jak kiedyś. Postanowiłam, że nadszedł czas na nasze rozstanie. Myślę, że lepiej wcześniej niż później, bo później byłoby nam ciężej się rozstać. Gdy się obudzisz będę daleko. Proszę nie szukaj mnie bo w tej chwili sama jeszcze nie wiem gdzie będę. Twoja Pussy.